Read

Kill your darlings

Zoals ik aan Daphne vertelde in haar vorige blog ‘Koffie met..’ krijg ik van verschillende fasen binnen mijn vak als designer enorm veel energie; van de allereerste (design) ideeën, de flow waarin ik verzeild raak en van het uiteindelijke resultaat. Van het uitpluizen van een abstracte briefing naar een brand dat voor naar achter helemaal klopt. Dat vind ik ontzettend tof. Maar, het hele proces en het uiteindelijke resultaat bestaat niet alleen uit iets wat je uit je mouw schudt. Zeker niet. Het gaat gepaard met uitstelgedrag, onzekerheid, het kraken van je hersenen en een enkeltje naar de prullenbak met pijn in je hart. Opnieuw en opnieuw.

Dat alles samen maakt het juist een fantastisch vak (al zeg ik het zelf). Hieronder vertel ik je meer over hoe ik sommige fasen in zo’n proces ervaar en leg ik de nadruk op hoe het enkeltje naar de prullenbak soms ietwat lastig is.

 

The Creative Process

 

Enige frictie met mezelf begint vaak al bij de start van een branding opdracht: Uitstelgedrag. Desondanks ik enorm veel zin heb in een nieuwe opdracht, moet ik mezelf over een drempel gooien om me er volledig in vast te kunnen bijten. Zoals ik in de intro al kort aangaf kan een briefing soms abstract zijn: De essentie, een gevoel of betekenis zit soms verscholen achter een bundel van woorden. Dit maakt dat het haakje om een start te kunnen maken vaak nog ver uit het zicht ligt. Daarnaast weet ik dat ik ergens in het proces (zie ‘The Creative Process’ 😉) spaak gaat lopen. Het is de allereerste afbeelding die weergegeven wordt in de zoekresultaten van Google. Hetzij met een knipoog, maar met een kern van waarheid.

Binnen deze fases krijg je bijvoorbeeld een creative block (je loopt vast), je mede-designers willen een hele andere richting inslaan of je blijft te lang doorwerken aan een design waarvan je eigenlijk wel weet dat het het niet helemaal is. En dat laatste is een kunst. Je onderbuik vertelt je dat dit design heel tof is maar niet iets is wat volledig bij de opdracht past. Toch blijft je er (te) lang op door ontwikkelen. Want hoe zou je het wel zo kunnen maken, kunnen buigen of kunnen transformeren zodat dit wel bij de briefing past?

 

Onderbuik designs

 

Het is soms heel moeilijk om van zulke ‘onderbuik designs’ af te stappen: Om je darling te killen. Het is namelijk mijn (of dat van mijn mede designers) interpretatie van de briefing. Er zit gevoel in, er zit tijd in en je vindt het gewoon heel erg tof. Zie het als een stukje van jezelf in ieder design. En dat stukje van jezelf weggooien, dat doet soms pijn.

Onlangs zijn wij bijvoorbeeld bezig geweest met de rebranding van een development partij, die pixel perfect werkt levert. Oftewel, ze weten een (web)design perfect om te zetten naar online. Voor het concept hebben we verschillende versies typografisch ontwikkeld. Zie hieronder twee van deze schetsen die ik zelf heb afgeschoten 👇🏽

Schets 1

Zoals ik al vertelde is één van de sterke punten van de opdrachtgever dat ze pixel perfect werk leveren. Deze precisie wilde ik terug laten komen in het logo. Daarnaast hou ik erg van grids en perfecte uitlijning, wat dit bijna futuristische design opleverde. Niet geschikt en passend bij de opdrachtgever. Dus, enkeltje prullenbak 💔

Schets 2

Naast het leveren van uitermate goed werk, zijn vriendelijkheid en humor belangrijke waarden van de opdrachtgever. Dit wilde ik vangen door een soort script-achtige letters te designen. Uiteraard wel weer op een grid. Interessant? Ja. Geschikt? Nee. Dus, opnieuw, enkeltje prullenbak 🤯

 

No definite goodbye..

 

Beide schetsen vind ik grafisch heel tof. Maar, de een te futuristisch, de ander te vriendelijk en daardoor beide niet passend bij de opdrachtgever.

Zulke designs die het podium niet halen kunnen echter wel bij een ander design of zelfs bij een ander project weer naar voren komen. Het zou zomaar eens kunnen zijn dat ik hieruit fragmenten of kleine elementen mee kan nemen naar waar dit beter geschikt is. Zie het niet als een copy-paste, maar als een soort opslag in je hoofd waarvan de deur soms open gaat en kan dienen als inspiratie. Daarnaast zou ik typografie van beide schetsen nog wel eens verder willen ontwikkelen als lettertype, wie weet zie je deze binnenkort nog wel eens voorbij komen!

 

Trial, error and success

Het design process is dus (durven) weggooien, opnieuw proberen en uitvinden. Zoals The Creative Process mooi visualiseert is de aanloop tot het design vaak heel lang en vaak gepaard met een aantal keer 💔 of 🤯. Soms kan je bijvoorbeeld te lang doorwerken op een design of moet je waar je onderbuik ‘nee’ tegen zegt eerder afschieten. Aan de andere kant: Je moet soms ook dingen proberen en net een stap verder gaan om te kijken hoe dat zich ontwikkeld. Zie het als een hele dunne lijn waar je aan de ene kant te lang op iets door kan gaan en aan de andere kant net wel een andere richting in weet te slaan waardoor je tot iets nieuws komt.

En als je tot iets nieuws komt – je prullenbak inmiddels vol zit – maar toch beet hebt, dan loopt het. Want als je merkt dat een design goed is, kan je het gemakkelijk toepassen: in de vorm van een website, platform, geprinte media, sociale media uitingen, enzovoorts. Je hebt een bepaalde taal ontwikkeld die herkenbaar is voor dat merk en tot leven wordt gebracht door deze verschillende uitingen. Dat is eigenlijk ook wat je met branding doet. Je zet een visuele taal neer die men moet leren lezen, snappen én onthouden.

 

Atletiek

Als wij dit laatste met ons team weten te bereiken, we alle hordes (naar de prullenbak) hebben genomen en we de wereld weer een beetje mooier en/of gebruiksvriendelijker gemaakt dan mogen we best een beetje trots zijn. Maar, vaak nemen we daar de tijd niet voor omdat we alweer staan te trappelen om ons vast te bijten in het volgende project (als ik m’n uitstelgedrag voorbij ben 😉).

Benieuwd naar het uiteindelijke design voor de development partij? Binnenkort delen we de hele case met je! Ander werk zien?

Bekijk ons werk

Klaar voor verandering?

Geef ons een belletje.